(Yaoi)สู่ห้วงฝัน ณ เฟิงฮวน
จางหนิงเจินเป็นเกอตัวน้อยที่เสียบิดาไปในวัย 9 ปี ท่านแม่ทำงานหนักจนกระทั่งล้มป่วยลงชีวิตช่างลำบากแต่หนิงเจินไม่เคยท้อ จนกระทั่งได้เริ่มธนูที่ผู้เป็นพ่อทิ้งไว้ชีวิตที่ราวกับห้วงฝันอันแสนหวานก็เริ่มขึ้น
ผู้เข้าชมรวม
9,376
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวัสดีค่ะทุกคน เจ้าโมโม่แอบมาเปิดเรื่องใหม่เนื่องจากช่วงนี้กำลังอินกับการใช้ชีวิตในชนบท การทำสวนต่างๆ จึงตัดสินใจเปิดเรื่องนี้ แต่ต้องขออนุญาตชี้แจงกับคนที่จะเข้ามาอ่านก่อนเพื่อทำความเข้าใจกันตั้งแต่แรก เรื่องแรกเลย ต้องขออภัยจริงๆที่นักเขียนไม่มีความเชี่ยวชาญในวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของจีนมานัก เพียงแต่มีความชื่นชอบในลักษณะคำและชื่อต่าง ๆ จึงอยากจะใช้ในการบรรยาย ถ้าเกิดมีข้อผิดพลาดใดๆ ผู้อ่านสามารถบอกกล่าวกันได้ เพียงแต่ขอให้ใช้คำพูดที่สุภาพและมีเหตุผล สุภาพในที่นี้ของนักเขียนคือการไม่บั่นทอนจิตใจกันคะ เรื่องต่อมาต้องทำการชี้แจงว่าในนิยายเรื่องนี้ทุกสิ่งเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ในเรื่องจะมีการผสมปนเปของวัฒนธรรมตลอดทั้งเรื่อง ดังนั้นไม่ต้องตกใจถ้ามีสิ่งที่ไม่คิดว่าจะมีเกิดขึ้น เนื่องจากไม่มีการอ้างอิงประวัติศาสตร์ต่างๆของยุคใดทั้งสิ้น เป็นเพียงเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นมาเท่านั้น
ทั้งนี้เจ้าโมโม่เพียงแต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ถ้าใครที่ไม่ได้มีความชื่นชอบในการที่อาจจะไม่ได้มีวัฒนธรรมเดียวในเรื่อง ความไม่สมเหตุสมผลทุกคนสามารถผ่านนิยาย เรื่องนี้ไปได้เลยค่ะ
เนื้อเรื่องย่อ
จางหนิงเจินเป็นเกอตัวน้อยที่เสียบิดาไปในวัย 9 ปี การเสียบิดาไปอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ทั้งครอบครัวเริ่มลำบาก ท่านแม่ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูหนิงเจิน และน้องสาวอย่าง จางอ้ายฉิงจนกระทั่งล้มป่วยลงเพราะร่างกายทรุดโทรมจนไม่สามารถทำงานหนักได้อีกในตอนที่หนิงเจินอายุได้ 10 ปี ทรัพย์สินที่เคยมีเริ่มถูกขายออกไปเพื่อดูแลครอบครัว จนกระทั่งสุดท้ายต้องขายที่ดินและย้ายไปอยู่ที่ท้ายหมู่บ้านเฟิงฮวน หนิงเจินทำงานหนักเพื่อดูแลแม่และน้องด้วยความเต็มใจจนกระทั่งอายุได้ 13 ปี หนิงเจินเริ่มจับธนูที่บิดาทิ้งไว้ให้เพื่อล่าสัตว์ และนั่นเองเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ชีวิตของหนิงเจินราวกับตกอยู่ในห้วงฝันอันแสนหวาน
ข้อมูลเพิ่มเพิ่มเติม
เฟิงฮวน เป็นหมู่บ้านทางตอนเหนือของแคว้นเป็นพื้นที่นอกเมืองซึ่งเป็นเขตชนบทที่มีพื้นที่อุดมสมบูรณ์ติดภูเขา ชาวบ้านส่วนใหญ่อาศัยอยู่พื้นที่ราบและบางส่วนอยู่ตามแนวทิวเขา และทำอาชีพทำไร่เลี้ยงสัตว์เสียส่วนใหญ่และมีการล่าสัตว์บ้าง หาของป่ากันบ้างเนื่องจากเป็นพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์สูง มีสภาพอากาศ 4 ฤดู คือหน้าร้อน ใบไม้พลิ หนาว ใบไม้ร่วง สภาพอากาศจะอบอุ่นมีร้อนมากและหนาวมากบ้างในบางปี การเดินทางเข้าไปในเมืองต้องใช้เวลา 4 เค่อ หรือ 1 ชั่วโมง ไปกลับจะใช้เวลา 1 ชั่วยาม คือ 2 ชั่วโมง
ข้อมูลเกี่ยวกับเวลา
ยามจื่อ คือ 23.00 – 24.59 น.
ยามโฉ่ว คือ 01.00 – 02.59 น.
ยามอิ๋น คือ 03.00 – 04.59 น.
ยามเหม่า คือ 05.00 – 06.59 น.
ยามเฉิน คือ 07.00 – 08.59 น.
ยามซื่อ คือ 09.00 – 10.59 น.
ยามอู่ คือ 11.00 – 12.59 น.
ยามเว่ย คือ 13.00 – 14.59 น.
ยามเซิน คือ 15.00 – 16.59 น.
ยามโหย่วคือ 17.00 – 18.59 น.
ยามซวี คือ 19.00 – 20.59 น.
ยามห้าย คือ 21.00 – 22.59 น
การนับเวลา
เค่อ (刻:kè) นับเวลา 1 เค่อ เทียบเท่ากับ 15 นาทีโดยประมาณตามเวลาสากล
ซึ่งในหนึ่งวันมีทั้งหมด 100 เค่อ ในแต่ละชั่วยามมีทั้งหมด 8 เค่อ
คนจีนจะแบ่งเวลา 1 วันเป็น 12 ชั่วยาม ดังนั้น เมื่อเทียบกับเวลาสากล 1 ชั่วยามจึงเท่ากับ 2 ชั่วโมง
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าโมโม่ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าโมโม่
ความคิดเห็น